Month: April 2014

Ένας, περίπου, μήνας έχει περάσει από τότε που πραγματοποιήσαμε την Κατάληψη κυλικείο Οκτάγωνο. Μέσα σ’ αυτόν το μήνα ήταν πολλά αυτά που κάναμε, όπως πολλές ήταν κι οι απειλές που δεχτήκαμε. Και είναι καιρός να πούμε κάποια πράγματα. Να φωνάξουμε υπερασπιζόμενοι τα όσα πράξαμε και όσα θα πράξουμε. Να φωνάξουμε ενάντια σ’ αυτούς που έχουμε απέναντί μας, την Πρυτανεία και το Patras Catering.

Το κείμενο σε pdf εδώ: Μας κόψανε το ρεύμα

Την Τρίτη 25/2 πραγματοποιήσαμε κατάληψη σε έναν ανεκμετάλλευτο χώρο του πανεπιστήμιου, που πριν χρόνια, στέγαζε λειτουργίες κυλικείου. Το εν λόγω κτηριάκι βρίσκεται ανάμεσα από το πάρκο ειρήνης και την αρχιτεκτονική (στην περιοχή με τα πλατάνια). Αρχικός μας στόχος ήταν να δημιουργήσουμε ένα χώρο πολιτικής ελευθερίας μακριά από λογικές ιεραρχίας, ατομικισμού και ανταγωνισμού, στον οποίο να μπορούμε να αναπτύσσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να δώσουμε την δυνατότητα της πολιτικής ζύμωσης και ενδυνάμωσης του ταξικού αγώνα σε πραγματική και καθημερινή βάση όσο μπορούμε από την πλευρά μας. Ταυτόχρονα, λόγω των προϋπάρχουσας υποδομής αποφασίσαμε να λειτουργούμε παράλληλα ένα αυτοδιαχειριζόμενο κυλικείο, καθώς ούτως ή αλλιώς περνάμε μεγάλο κομμάτι της καθημερινότητας μας στο χώρο του πανεπιστήμιου. Σκοπός μας δεν είναι να βγάλουμε φράγκα, αλλά να μπορούμε να πιούμε έναν καφέ και να ακούσουμε μουσική, χωρίς να κουράζουμε έναν σερβιτόρο ή να πλουτίζουμε μια επιχείρηση, ενώ παράλληλα να μπορούμε να διαχειριζόμαστε το κυλικείο ισότιμα, μέσα από την ανοιχτή διαχειριστική συνέλευση του.

Επιλέξαμε το μέσο της κατάληψης του χώρου, γιατί το να πετύχει ένα τέτοιο εγχείρημα, προϋποθέτει πως δεν μπορείς να έχεις κάποιον πάνω από το κεφάλι σου, που είτε να υποδεικνύει το πως θα λειτουργεί το κυλικείο, είτε θα προσπαθεί να σε μπλέξει με γραφειοκρατικές-νομικές διαδικασίες που μόνο άσκοπες, χρονοβόρες και αποπροσανατολιστικές μπορεί να είναι. Και για να γίνουμε πιο ξεκάθαροι: Όλο και περισσότεροι προτιμούμε αντί να χρυσοπληρώσουμε μια καφετέρια, να φτιάξουμε ένα καφέ από το σπίτι και να αράξουμε σε μια πλατεία ή κάπου αλλού. Για ποιόν λόγο να μην πάμε ένα βήμα παραπέρα και να καταφέρουμε να μπορούμε να ικανοποιήσουμε όσο το δυνατό καλύτερα αυτές μας τις ανάγκες χωρίς να χρειάζεται να μπλέκουμε ούτε με εμπορεύματα, ούτε με άδειες, ούτε με ιδιοκτησίες, αλλά μόνοι και μόνες μας?

Συγκεκριμένα στην δική μας περίπτωση, δεν περιμέναμε ο ιδιοκτήτης του χώρου, δηλαδή η πρυτανική αρχή του πανεπιστήμιου, να στηρίξει και να ενισχύσει ένα τέτοιο εγχείρημα, γιατί πολύ απλά είχε ήδη βρει μια αρκετά πιο προσοδοφόρα, προς αυτήν, χρήση. Είναι παράδοση των πρυτάνεων να νοικιάζουν τον χώρο του πάρκου σε ιδιωτικές εταιρίες οποίες βγάζουν φράγκα από τις τσέπες των πελατών, στην προκειμένη από εμάς, δηλαδή τους φοιτητές. Με λίγα λόγια είναι ένα deal, που μόνο θετικά έχει να προσφέρει στην περαιτέρω ανάπτυξη του κεφαλαίου στις πλάτες μας. Ας μην ξεχνάμε πως η εταιρία που θα πάρει το πάρκο δεν είναι και κάποια τυχαία, αλλά είναι το “patras catering”, παλιός γνώριμος του πανεπιστημίου καθώς ήδη εδώ και καιρό έχουν συνεργαστεί σε αρκετούς τομείς.

Αν και ήδη γνωρίζαμε πως πρυτανεία και patras catering έχουν σφίξει τα χέρια και το μόνο που μείνει μόνο είναι οι τελικές τυπικές υπογραφές που θα έπεφταν κάποιες μέρες μετά την κατάληψη του χώρου, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε το εγχείρημα στην πράξη, όντας σίγουροι πως οι αντιδράσεις θα είναι οι αναμενόμενες.

Από την πρώτη μέρα, ο πρύτανης Παναγιωτάκης έστειλε τον “διαλλακτικό” αντιπρύτανη Κυπριανό για να μας “πείσει” να φύγουμε. Πρώτα μας απείλησε ότι θα μας μηνύσει η εταιρία και ότι η πρυτανεία δεν θα έχει καμία σχέση. Μετά, τα γύρισε και μας είπε να μην αναγκάσουμε την πρυτανεία να κάνει πράγματα που δεν θέλει να κάνει, αλλά θα τα κάνει (ας πούμε να φέρει για άλλη μια φορά τους μπάτσους στο πανεπιστήμιο??). Μετά, μας είπε πως παλιά ήταν και αυτός αγωνιστής στα νιάτα του, και διάφορα άλλα παρόμοια αστεία. Όταν όμως του είπαμε να πάρει θέση στο αν η πρυτανεία θα επιλέξει να μας φέρει τους μπάτσους, για να μην έχει πρόβλημα η ιδιωτική επιχείρηση που η ίδια φέρνει στο δημόσιο πανεπιστήμιο της (και που έχει άγρυπνο φρουρό και προστάτη, τον Παναγιωτάκη, όπως έχει δηλώσει σε συνέντευξη του με την γνωστή κοινωνιολογική αναλύτρια Τατιάνα Στεφανίδου) μάσησε τα λόγια του. Όπως και όταν τον ρωτήσαμε για την καινοτομία της επίσημης συνεργασίας του Πανεπιστημίου Πατρών με την Interamerican, στο τμήμα των Η/Υ.

Τις δυο επόμενες μέρες, φάνηκε πως μάλλον δεν μας τα έλεγε καλά ο Κυπριανός. Πρωί Πέμπτης, ανοίγοντας το κυλικείο διαπιστώσαμε πως κάποιοι μας είχαν κόψει το ρεύμα (μαντέψτε ποιοί), ενώ αργότερα ο κύριος αντιπρύτανης ξαναέκανε την εμφάνιση του, μαζί με έναν φύλακα για ασφάλεια, για να συμπληρώσει, όπως μας είπε, έναν κατάλογο φθορών που έχουμε κάνει, τον οποίο πρέπει να παραδώσει στις εισαγγελικές αρχές (όπου «φθορές», βάλτε αφισοκολλήσεις). Ρωτώντας τον ποιος κινήθηκε νομικά εναντίον μας, την μια μας είπε πως δεν ξέρει, την άλλη πως ίσως, πιθανών, ο εισαγγελέας να κινήθηκε αυτεπάγγελτα, και άλλα τέτοια μισόλογα.

Η θέση της πρυτανείας, είναι πλέον ξεκάθαρη. Ο ίδιος ο πρύτανης το αποδεικνύει με τις πράξεις του. Κάτι δεν πάει καλά όταν βγαίνει και λέει για “σχέδια αποδόμησης του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου” και πως ο ίδιος δεν θέλει πανεπιστήμια ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ ταυτόχρονα κλείνει συνεργασία με την Interamerican, και δηλώνει πως “το πανεπιστήμιο πρέπει να συνδεθεί με την επιχειρηματικότητα, να αντλεί δύναμη από αυτήν και να προσφέρει δύναμη σ’ αυτήν”.

Για να μπορέσει η πρυτανική αρχή του Πανεπιστημίου Πατρών να εξασφαλίσει την σιγουριά των επιχειρήσεων που η ίδια προσκαλεί στον χώρο της, κατεβάζει γενικούς και απειλεί να εκκενώσει, με μηνύσεις και μπάτσους, ένα αυτοδιαχειριζόμενο εγχείρημα που αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη του κεφαλαίου, και παράλληλα προωθεί κουλτούρες αυτοδιεύθυνσης και πολιτικής ελευθερίας.

Η κατάληψη είναι και θα μείνει εδώ

Και άσε την πρυτανεία να κατεβάζει τον γενικό.

Αυτόνομο Σχήμα Παιδαγωγικού

Αυτόνομο Σχήμα Αρχιτεκτονικής

Αυτόνομο Σχήμα Ηλεκτρολόγων

Αυτόνομο Σχήμα Φυσικού

Αυτόνομο Σχήμα Χημικών Μηχανικών

Νομάδες της Τριτοβάθμιας

Υποψιασμένες Μειοψηφίες

Σπασμένο Γρανάζι

συνέλευση για τη διακδίκηση των βασικών μας αναγκών, μέσα και έξω απ’ τις σχολές

Το κείμενο σε pdf εδώ: autoparousiastiko